„Starzeję się i rozmyślam- moi dziadkowie pochowani są w Polsce, ojciec w Katyniu, matka leży w Iranie, siostra w Stanach Zjednoczonych, a mnie pochowają w Nowej Zelandii…”
Na początku II wojny światowej, na rozkaz Stalina, ponad półtora miliona Polaków wypędzono ze wschodniej Polski i zesłano do obozów przymusowej pracy na Sybir i inne obszary Związku Radzieckiego. W tych warunkach większość zesłańców zmarła lub zaginęła.
120 000 Polaków ewakuowano do Iranu, w tym około 20 000 dzieci.
Z czasem dzieci rozesłano w różne części świata.
Książka opisuje losy 733 dzieci, w większości sierot, które w 1944 r. wysłano z Iranu do Nowej Zelandii. Tymczasowy pobyt, mający trwać tylko do końca wojny, po Jałcie przemienił się dla większości z nich w pobyt stały.
Ich wspomnienia po 60 latach mówią o niezwykłym życiu w obcym kraju, na końcu świata…
Zapraszamy do lektury 🙂
Biblioteka III LO Tarnów