Literatura obyczajowa.
Toshikazu Kawaguchi: Zanim wystygnie kawa.
Mała kawiarnia w Tokio pozwala swoim gościom na podróż w czasie. Pod warunkiem, że wrócą, zanim wystygnie kawa.
Światowy bestseller. Ponad milion sprzedanych egzemplarzy.
A gdyby móc cofnąć się w czasie? Gdyby choć na chwilę wrócić do przeszłości i spróbować coś wyjaśnić, czemuś zaradzić, spotkać się z kimś, może po raz ostatni…
W małej bocznej uliczce w Tokio ukryła się klimatyczna kawiarnia, która od ponad stu lat serwuje starannie parzoną kawę. Krążą pogłoski, że swoim klientom oferuje też wyjątkową możliwość podróży w czasie.
W „Zanim wystygnie kawa” spotykamy cztery osoby, z których każda ma nadzieję skorzystać z tej oferty. Ktoś chce się skonfrontować z dawną miłością, ktoś powrócić do czasów sprzed utraty pamięci, zobaczyć się z siostrą, spotkać córkę, której nigdy nie było okazji poznać.
Wszystko może się wydarzyć, ale pod wieloma warunkami. Najważniejszy: musisz wrócić, zanim wystygnie twoja kawa.
Markus Zusak: Złodziejka książek.
Akcja książki rozpoczyna się przed wybuchem II wojny światowej. W Niemczech jest już niespokojnie i coraz bardziej niebezpiecznie. Rodzice Liesel Meminger, bohaterki powieści, decydują się odesłać dziewczynkę i jej młodszego brata na prowincję, do rodziny zastępczej. Braciszek umiera jednak w drodze i trzeba go pogrzebać na najbliższej stacji. Podczas pogrzebu Wernera Liesel zauważa leżącą w śniegu książkę, „Podręcznik grabarza”. To pierwsza książka, którą dziewczynka ukradła.
Autor ukazuje obraz społeczeństwa niemieckiego w czasie wojny. Nie każdy jest zwolennikiem Hitlera i faszyzmu. Hans i Rosa Hubermannowie, u których przebywa Liesel, ukrywają w piwnicy własnego domu Żyda. Obrazy wojennej rzeczywistości często pojawiają się na kartach powieści. Czytelnik widzi kolumnę Żydów maszerujących przez miasteczko do Dachau, okrucieństwo niemieckich żołnierzy i wszechobecną śmierć. Śmierć jest najważniejszym bohaterem tej powieści, być może dlatego autor właśnie ją uczynił narratorem.
„Złodziejka książek” to książka pisana z myślą o dzieciach i młodzieży. Liesel dorasta w okrutnym czasie, ale jest w miarę bezpieczna. Ma przyjaciela, Rudiego Steinera. Oboje nienawidzą wojny i Hitlera, chodzą przecież obszarpani i głodni, kryją się w piwnicy podczas nalotów, kradną. Czy powieść pomoże młodemu czytelnikowi zrozumieć, czym była wojna?
Markus Zusak: Posłaniec.
Poznajcie Eda Kennedy’ego – przeciętnego taksówkarza, kiepskiego karciarza, pechowca w miłości. Mieszka w ruderze na przedmieściach, dzieli się kawą ze swoim psem Odźwiernym i darzy uczuciem koleżankę Audrey. Jego życiem rządzą spokojna rutyna i brak perspektyw – do chwili, gdy pewnego dnia niechcący powstrzymuje napad na bank.
I wtedy pojawia się pierwszy as.
Wtedy Ed zostaje Posłańcem.
Tak oto wybrany, wędruje przez miasto, pomagając i cierpiąc (jeśli to konieczne), aż pozostanie już tylko jedno pytanie – kto stoi za jego misją?
„Posłaniec” to tajemnicza wędrówka w poszukiwaniu przeznaczenia. Porusza i trzyma w napięciu aż do ostatniego zdania.
Juno Dawson: Targ mięsny.
Jana Novak to zwykła dziewczyna z południowego Londynu. Jest wysoka, tyczkowata i czuje się nieswojo ze swoim androgynicznym wyglądem. Nieoczekiwanie zostaje odkryta przez agencję modelek i katapultowana do roli supergwiazdy. Z dnia na dzień staje się It girl.
Ale im wyżej się wznosisz, tym tragiczniejszy jest upadek…
Świat mody jest równocześnie fantastyczny i obrzydliwy. Oprócz sławy i wielkich pieniędzy, czyha w nim też wiele zagrożeń.
Juno Dawson w sposób niezwykle szczery i surowy ujawnia mroczną prawdę o branży modowej, której nie ominęło #TimesUp i #MeToo.
„Jeśli kiedykolwiek marzył_ś o karierze w modelingu, przyciąga Cię blask fleszy i uwodzi myśl o sławie tudzież idealnym życiu, zajrzyj na „Targ mięsny”. Wychudzone ciała z billboardów są zawsze w cenie, a wartości…? Czyżby na wyprzedaży? Juno Dawson udało się stworzyć nieprzesadzoną, aktualną historię w nurcie new adult, która bez wątpienia powinna trafić na półki współczesnych nastolatków.”
Eric-Emmanuel Schmitt: Dziennik utraconej miłości.
Najbardziej osobista książka Érica-Emmanuela Schmitta, autora Oskara i pani Róży
Moja matka nie chciała, żebym tylko żył, chciała, żebym był szczęśliwy.
Mam wobec niej obowiązek szczęścia.
Schmitt, mierząc się ze śmiercią najukochańszej matki, po raz pierwszy wpuszcza nas tak głęboko do swojego świata i dzieli się najbardziej intymnymi uczuciami oraz doświadczeniami.
I tak jak wcześniej Oskar – bohater uwielbianej przez czytelników powieści – pisał listy do Pana Boga, by przygotować się na nadejście nieuchronnego, tak teraz sam autor mierzy się z utratą najbliższej osoby, przelewając swoje myśli na karty książki.
Dziennik utraconej miłości to poruszające świadectwo podróży w głąb siebie, a zarazem uniwersalna opowieść o czułej relacji matki i syna – relacji pełnej miłości, która nie kończy się, nawet gdy tej najbliższej osoby już nie ma.
Eric-Emmanuel Schmitt: Małżeństwo we troje.
Była zrozpaczona, gdy opuścił ją tak nagle. Pozostawiona sama sobie, bezbronna. Nowy mężczyzna miał jej pomóc zapomnieć o przeszłości i otworzyć nowy rozdział.
Jedna dręcząca myśl o tym, kim był jej poprzedni mąż, nie dawała im jednak spokoju. To ona kładła się cieniem na całym ich wspólnym życiu.
Schmitt z właściwą sobie wnikliwością i finezją opowiada o głęboko ukrytych uczuciach, „niewidocznych znakach wodnych” odciskających się na naszych relacjach z najbliższymi.
„Małżeństwo we troje” to najnowsza książka Erica-Emmanuela Schmitta, najchętniej czytanego w Polsce francuskiego pisarza. Jego książki, przetłumaczone na 35 języków, zdobyły wiele nagród na całym świecie.
Toni Morrison: Najbardziej niebieskie oko.
Debiutancka powieść Toni Morrison – pierwszej czarnej kobiety uhonorowanej Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury – w nowym tłumaczeniu Kai Gucio.
Największym marzeniem jedenastoletniej Pecoli Breedlove jest posiadanie niebieskich oczu jak pozostałe amerykańskie jasnowłose dzieci. Dziewczynka wierzy, że jeśli jej oczy zmienią kolor, zyska akceptację rówieśników i nikt nie będzie zwracał uwagi na jej kolor skóry.
Jesienią 1941 roku nagietki w przydomowym ogródku rodziny Breedlove nie kiełkują. Pecola jeszcze nie wie, że ten niepozorny fenomen jest początkiem bolesnych wydarzeń, które zniszczą jej dotychczasowe życie.
Opowiedziana z perspektywy kilku narratorów, częściowo oparta na prawdziwych wydarzeniach historia Pecoli jest pierwszą powieścią Morrison, refleksją na temat społecznych ideałów piękna (i brzydoty) oraz skutków rasizmu, które będą przenikać całą późniejszą twórczość Noblistki.
To opowieść nie tylko o rasizmie, ale przede wszystkim o perfidnym i uniwersalnym mechanizmie bezkrwawej przemocy, kiedy to ofiara zamienia się we własnego prześladowcę. O upokorzeniu i bezsilności, które rodzą większy gniew niż mord. Bez książek Toni Morrison nie sposob zrozumieć napięć dzisiejszej Ameryki.
Elif Shafak: Wyspa zaginonych drzew.
Nominowana do The Costa Novel Award, The Women’s Prize for Fiction i RSL Ondaatje Prize. Zachwycająca opowieść o tożsamości, przynależności i magicznej mocy natury, która pomaga oswoić traumę.
Ada Kazantzakis ma szesnaście lat i nie wie nic o historii swojej rodziny. Urodzona i wychowana w Londynie nastolatka nie mówi ani po grecku ani po turecku, a po śmierci matki z trudem odnajduje się wśród rówieśników. Nie zdaje sobie sprawy, że wiele lat temu na Cyprze – wyspie, gdzie spotykają się trzy kontynenty, plaże są złote, a woda turkusowa – młody Grek Kostas zakochał się w Turczynce Defne, mimo że byli śmiertelnymi wrogami. Ich uczucie rozkwitało w kraju ogarniętym wojną domową, potajemnie spotykali się w miejscowej tawernie, za świadka mając jedynie drzewko figowe. Wiele lat później to samo drzewo rośnie w londyńskim ogrodzie Kostasa i okazuje się dla Ady jedyną drogą do odkrycia prawdy o tym, kim jest i kim byli jej rodzice.
Richard Flanagan: Śmierć przewodnika rzecznego.
Uwięziony przez prąd tasmańskiej rzeki, wciągnięty pod sam wodospad, Aljaz Cosini, przewodnik turystycznej wyprawy, tonie. Ostatnie chwile życia stają się dla niego rodzajem mistycznej podróży w głąb własnego życia oraz życia przodków. Przed oczami Aljaza przetaczają się obrazy z przeszłości. Widzi, jak jego ojciec Harry jako mały chłopiec grzebie swojego ojca pod drzewem gumowym, które wnet rozkwitnie tysiącem żółtych kwiatów. Jak wuj Reg sprzedaje zęby, by spłacić dom. Jak prababka ucieka przed złym duchem, a pijany łowca fok gwałci na plaży Aborygenkę zwaną Czarną Perłą. Widzi piękną twarz kobiety, którą kochał… W podwodnym świecie, który odbiera Aljazowi ostatni oddech, rodzinna wizja złożona z okruchów aborygeńskich, celtyckich, włoskich, angielskich, chińskich i wschodnioeuropejskich opowieści przeistacza się w bezdenną historię Tasmanii.
Mo Yan: Bum
Najnowszą powieść Mo Yana, najbardziej znanego na świecie chińskiego pisarza i laureata Nagrody Nobla, krytycy porównywali do dzieł europejskich mistrzów mrocznego i niewesołego absurdu – Güntera Grassa czy Witolda Gombrowicza.
Luo Xiaotong, główny bohater, jest nowicjuszem w klasztorze. Opowiada staremu mnichowi o swoim okrutnym dzieciństwie i traumatycznym okresie dorastania. Według niego światem rządzą chciwość, seks i władza. Właśnie tego nauczył się w swojej trudnej młodości, zwłaszcza obserwując właściciela ziemskiego i kochanka swojej matki Lao Lana, który bezlitośnie wyzyskiwał mieszkańców wioski dzięki wprowadzeniu monopolu na produkcję mięsa. Od tej pory mięso nieodłącznie kojarzy się małemu Luo z władzą i pożądaniem, zaś wszystkie stworzenia zamieszkujące Ziemię dzielą się dla niego na dwie kategorie – potężnych mięsożerców i tych, którzy sami są mięsem i pozwalają się zjadać.
Ta zarazem śmieszna i okrutna powieść nie tylko nie daje jednoznacznych odpowiedzi na pytania, które stawia, ale pozostaje otwarta na wiele, wręcz sprzecznych ze sobą interpretacji. Mo Yan zaś nadal jest mistrzem ukrytych aluzji oraz autorem opowiadającym przejmujące i pełne znaczeń historie.
Zapraszam do regału z nowościami.